Doorkachelen op de beloften van God
Beste gevers,
God spreekt zijn talen. Met de een spreekt Hij door kunst, met een ander door rituelen en met mij spreekt Hij door de natuur.
Half oktober was ik een weekendje in Bad Bentheim, net over de grens bij Enschede. Op google maps had ik een plekje uitgezocht om vogels te gaan spotten: een groot landbouwgebied omgeven door bossen. Na aankomst vrijdagmiddag laat had ik nog net even tijd om te kijken of dat inderdaad een mooie plek was. Zodra ik de hoek om rijd naar de akkers, zie ik een grote roofvogel wegvliegen. Even later zie ik nog een blauwe kiekendief. Yes!! Dit is de plek.
Zaterdag ga ik daar dus heen. Er staan verschillende jagershutten en ik neem mijn intrek in een van die hutten, 5 meter boven het maaivlak, met sigaar, bijbel en verrekijker. Ik heb daar de hele middag gezeten, 3 hoornaars geplet, maar geen enkele vogel gezien. Ja, een kraai en een houtduif. Maar daarvoor hoef je niet in een jagershut te zitten!
De volgende dag besluit ik om toch weer naar dat gebied te gaan. Het is de mooiste zondag van oktober met veel zon en 18ºC. Ik stel me verdekt op in de halfschaduw en wacht af. Maar er komt niks. Geen enkele vogel. ‘Heer, wat is dit? Het leek toch zo’n goeie plek?’
Ik besluit om te blijven tot het donker is. En gaandeweg komt in mijn conversatie met de Heer het element ‘Kanaleneiland’ om de hoek kijken. Met het nodige cynisme zeg ik: “Heer, het is net Kanaleneiland. In het begin lijkt het veelbelovend, maar uiteindelijk is het niks!” En het blijft niks. Als het donker is vertrek ik, zonder iets gezien te hebben.
Toen ik op Kanaleneiland begon waren er heel veel beloften van God. Maar tot nu toe hebben we geen enkele vrucht gezien, in de zin dat moslims zich tot Jezus wenden. Niet bij ons, noch bij anderen die zich op Kanaleneiland bezig houden. Dat roept allerlei vragen op (heb ik het dan wel goed begrepen) en brengt twijfels mee. Het is doorkachelen op de beloften van God.
Drie weken na Bad Bentheim neem ik deel aan een stilteweekend van de Navigators. Met bijbel en verrekijker zoek ik een plekje naast een pas gerooid bietenveld. Het is ongelooflijk wat ik daar zie. Een torenvalk, twee buizerds, een wouw, een groep groenlingen en een stel koperwieken. Op een gegeven moment heb ik in mijn kijker 3 roofvogels tegelijk: 2 buizerds en een wouw. Dat is echt ongekend. De volgende dagen kwamen al deze vogels steeds weer langs.
Ik ben ontroerd door wat God laat zien. Voor mij betekent dit, dat God zegt: ‘Ik zet een komma achter jouw uitspraak van 3 weken geleden. Jij hebt niet het laatste woord. Er komt meer’.
Eind vorig jaar moesten we onze flat van Portaal ontruimen en in mei kregen we het bericht dat ook de 3 garageboxen opgeleverd moesten worden. De man van de gemeente die dat melde was al voorbereid op mijn vraag naar een alternatieve ruimte en bood een andere garagebox aan, midden in de wijk en droog. De ruimte is kleiner maar met een beetje passen en meten kunnen we al onze voorraden kwijt en tegelijk ruimte over houden om de dozen te vullen. En dat allemaal weer gratis.
De inkomsten uit regelmatige giften maken mogelijk dat we circa 30 gezinnen kunnen helpen op een manier dat we zeggen: dit is substantiële hulp. Maar we hebben meer gezinnen. Daarom hebben we het beschikbare budget per doos dit jaar gekort en doen we weer evenveel in een doos als 12 jaar geleden.
We willen jullie heel erg bedanken voor de trouwe steun om de liefde van Jezus te delen met de moslims op Kanaleneiland. Het helpt ons om vol te houden. Dank je wel.
Peter